ارتودنسی پیشگیری کودکان

تمام دندان‌های شیری اکثر کودکان معمولاً پیش از سن 13 سالگی می‌افتد و استخوان‌های فک پیش از پایان دوره نوجوانی و آغاز دهه دوم زندگی محکم و رشدشان متوقف می‌شود. ارتودنسی دندان‌های بزرگسالان معمولاً زمان بیشتری می‌برد و گاهی کشیدن دندان برای ارتودنسی یا جراحی دهان و دندان و فک ضرورت می‌یابد. اما اگر درمان ارتودنسی پیشگیری در سنین کودکی آغاز شود، نیازی به انجام ارتودنسی در سن بالا و  در دوره بزرگسالی نخواهد بود و احتمال ضرورت بودن کشیدن دندان یا جراحی بسیار ناچیز یا حتی صفر خواهد بود.اگر کودک در سنین 7 تا 8 سالگی است و نشانه‌هایی از لزوم انجام ارتودنسی وجود دارد یا این که پزشک خانواده توصیه به مراجعه به متخصص ارتودنسی کرده است، متخصصین ابتدا معاینه اولیه‌ را انجام می‌دهند و سپس با شما در مورد بهترین اقدام‌های ممکن برای ایجاد لبخندی زیبا و رویایی در چهره کودک دلبندتان و مراقبت های بعد از ارتودنسی به گفتگو می‌نشینند.

ملاقات‌های منظم دندان‌پزشکی از ابتدای رویش دندان‌های شیری کودک ضروری است. با رویش اولین دندان دائمی یعنی دندان آسیای اول یا دندان 6، حتی باید مراقبت بیشتری از دندان‌ها صورت گیرد. این دندان بلافاصله بعد از آخرین دندان شیری و در حدود 6 سالگی رویش می‌یابد و بیشترین احتمال ابتلا به پوسیدگی را دارد. آنچه بسیار اهمیت دارد این است که حتی بچه‌ای که از نظر کلی هیچ دندان خرابی ندارد و بهداشت بسیار خوبی هم دارد، بهتر است در 6-5 سالگی حتما یک چک‌‌آپ ارتودنسی انجام دهد که در آن زمان اگر مشکلی وجود دارد تشخیص داده شود. پایشی که هنگام ورود به مدرسه برای بچه‌ها انجام می‌شود بهتر است شامل دندان‌پزشکی هم باشد و در آن زمان اگر در رشد استخوانی مشکلی وجود داشته باشد چون هنوز زمان کافی برای رشدش وجود دارد، می‌توان تغییراتی در آن داد.

ارتودنسی پیشگیری لزوماً برای تمام کودکان مفید نیست. بعضی مشکل‌های ارتودنسی را می‌توان با سهولت و کارایی بیشتر در دوره نوجوانی، یعنی پس از رویش تمام دندان‌ها اصلاح کرد. برای رفع شماری از مشکلات ارتودنسی اسکلتی باید تا زمان رشد کامل یا بیشتر دست نگه داشت. پزشکان برنامه درمانی را بر مبنای نیازهای منحصر به فرد هر کودک طرح‌ریزی می‌کنند. اگر پزشک تشخیص دهد که کودک آمادگی لازم را برای شروع درمان ندارد، برنامه درمان ارتودنسی به تعویق افکنده می‌شود.